2013 wordt mijn jaar. 2012 werd ook al mijn jaar, maar 2013 wordt dat eens te meer. Het wordt het jaar dat ik mijn streefgewicht ga behalen, het jaar dat ik 'gezond' verklaard kan worden op het fatty-front. Het jaar dat ik er eens zo hard in ga vliegen.
Ik heb getwijfeld of ik verder zou bloggen. Het neemt veel tijd in beslag, het is iets waar ik continu mee bezig ben. Maar als ik zie hoever ik al ben gekomen, hoeveel leuke en lieve reacties ik heb gehad, hoe bemoedigend het werkt om door te doen, dan doe ik verder.
Het is hier even stil geweest. Eindejaarsfeesten is een continuïteit aan eten, hapjes, dessertjes, gezelligheid en vooral niet de partypooper willen zijn omdat je je onthoudt van dat glaasje cava. Ik heb genoten van deze dagen. Ik heb genoten van te kunnen eten zonder bij alles tien keer na te denken 'zou ik het wel doen'. Allemaal tof, goed en wel, maar een reden des te meer om er nu weer in te vliegen.
Voor iedereen, een gelukkig nieuwjaar en een goede gezondheid.
Ik ben nu
al bijna een half jaar bezig met Weight Watchers, en het resultaat mag
er zijn. Het waren er 18,3 die er af waren, maar nu door de feestdagen
sta ik op 17,6. Een kleine inhaalspurt, en ik sta terug waar ik stond.
Ik denk dat het moeilijker is om bij te komen in het begin. Wanneer je
superveel moeite doet om die 4 kg eraf te krijgen, en er komt een paar
honderd gram bij, dat demotiveert enorm. Maar nu ik er al zoveel kwijt
ben, hoort het er ook bij om af en toe een klein beetje bij te komen.
Dat klein beetje is dan bijvoorbeeld de portie bitterballen die ik
eergisteren gegeten had, die ervoor zorgt dat ik uit 'balans' ben.
Op oudejaar had ik niet geteld, ik was bij vrienden en 't is een partypooper als je dan ineens met je weegschaaltje afkomt. Maar het is ook wel omdat ik ook eens een keer niet wilde tellen. Soms komt het letterlijk mijn oren uit. Als ik dan bedenk hoeveel tijd daar in kruipt, dan schrik ik soms. Maar anderzijds is het die tijd echt wel waard.
In dat half jaar dat ik intussen bezig ben, heb ik bereikt wat ik nooit dacht te bereiken. Iedereen begint op een dag met het idee 'en nu wil ik afvallen', maar wie gelooft er die dag dan werkelijk in dat het gaat lukken? Ik geloofde er niet echt in. Het was eerder 'oké, we gaan het nog maar eens proberen'. En huppakee. Het was denk ik zeker de 50e keer dat ik begonnen ben aan een dieet. 50e keer, goeie keer. Ik ben nog maar 21 jaar en ik ben al zo vaak begonnen, zonder resultaat (of wel resultaat, de afgevallen kilo's kwamen met versterking erbij). Ik sta er niet te vaak bij stil hoe het komt dat ik zo dik geworden ben. Ik wil er niet bij stilstaan. Ik wil niet terugkijken op de vreetbui-ik. Ik schaam me ervoor, ben zelf gedegouteerd als mensen me vragen hoe het komt dat ik zo veel ben bijgekomen. Ik antwoord liever op de vraag 'waarom ben je begonnen met afvallen?' Ik ben begonnen omdat ik morbide obees was, en omdat ik de gevolgen ken van morbide obees zijn:
- suikerziekte of diabetes mellitus type 2
- hoge bloeddruk of hypertensie
- hartinfarct en hersenthrombose
- teveel aan cholesterol en triglyceriden in het bloed
- gewrichtsproblemen
- galstenen
- leveraandoeningen
- ademhalingsproblemen
- menstruatieproblemen
- verminderde fertiliteit of infertiliteit
- risico's tijdens en na de zwangerschap, zowel voor moeder als kind
- kanker
Dat zijn lelijke ziektes, vieze problemen. Ik wil niet 21 jaar zijn en sterven aan een hartinfarct. Ik wil geen diabetes krijgen. Mijn gewrichten deden enorm pijn na een dag vol inspanningen, dat heb ik nu gelukkig al niet meer. Ik heb ook geen last meer van ademhalingsproblemen bij inspanningen (natuurlijk puf ik als ik een uur aan het fietsen ben, maar dat is anders). Ik ben enorm bang voor kanker en ik wil mezelf geen mond-, maag- of slokdarmkanker aandoen door overmatig te eten. Dit zijn de redenen dat ik begonnen ben. Ik ben bang, ik ben doodsbang voor ziek zijn. Ik heb al een neurologische aandoening waardoor ik vaak geopereerd ben geweest. Ik wil niet die extra ziektes en aandoeningen, als ik ze kan vermijden. Daarom kies ik voor fruit in plaats van voor koeken. Daarom drink ik nu water in plaats van Ice Tea. Ik wil nog niet aftakelen. En als ik ooit op mijn streefgewicht kom, dat al heel ver weg is, dan ga ik sowieso iets doen voor jongeren met obesitas. Ik weet nog niet wat of nog niet hoe. Maar ik wil mijn steentje bijdragen aan het gevecht bij de kilo's, het gevecht waar de meesten ooit wel mee te maken krijgen.
Maar bij deze ook, veel succes voor iedereen in het komende jaar. Mijn beste wensen en voor iedereen een goeie gezondheid,
Op oudejaar had ik niet geteld, ik was bij vrienden en 't is een partypooper als je dan ineens met je weegschaaltje afkomt. Maar het is ook wel omdat ik ook eens een keer niet wilde tellen. Soms komt het letterlijk mijn oren uit. Als ik dan bedenk hoeveel tijd daar in kruipt, dan schrik ik soms. Maar anderzijds is het die tijd echt wel waard.
In dat half jaar dat ik intussen bezig ben, heb ik bereikt wat ik nooit dacht te bereiken. Iedereen begint op een dag met het idee 'en nu wil ik afvallen', maar wie gelooft er die dag dan werkelijk in dat het gaat lukken? Ik geloofde er niet echt in. Het was eerder 'oké, we gaan het nog maar eens proberen'. En huppakee. Het was denk ik zeker de 50e keer dat ik begonnen ben aan een dieet. 50e keer, goeie keer. Ik ben nog maar 21 jaar en ik ben al zo vaak begonnen, zonder resultaat (of wel resultaat, de afgevallen kilo's kwamen met versterking erbij). Ik sta er niet te vaak bij stil hoe het komt dat ik zo dik geworden ben. Ik wil er niet bij stilstaan. Ik wil niet terugkijken op de vreetbui-ik. Ik schaam me ervoor, ben zelf gedegouteerd als mensen me vragen hoe het komt dat ik zo veel ben bijgekomen. Ik antwoord liever op de vraag 'waarom ben je begonnen met afvallen?' Ik ben begonnen omdat ik morbide obees was, en omdat ik de gevolgen ken van morbide obees zijn:
- suikerziekte of diabetes mellitus type 2
- hoge bloeddruk of hypertensie
- hartinfarct en hersenthrombose
- teveel aan cholesterol en triglyceriden in het bloed
- gewrichtsproblemen
- galstenen
- leveraandoeningen
- ademhalingsproblemen
- menstruatieproblemen
- verminderde fertiliteit of infertiliteit
- risico's tijdens en na de zwangerschap, zowel voor moeder als kind
- kanker
Dat zijn lelijke ziektes, vieze problemen. Ik wil niet 21 jaar zijn en sterven aan een hartinfarct. Ik wil geen diabetes krijgen. Mijn gewrichten deden enorm pijn na een dag vol inspanningen, dat heb ik nu gelukkig al niet meer. Ik heb ook geen last meer van ademhalingsproblemen bij inspanningen (natuurlijk puf ik als ik een uur aan het fietsen ben, maar dat is anders). Ik ben enorm bang voor kanker en ik wil mezelf geen mond-, maag- of slokdarmkanker aandoen door overmatig te eten. Dit zijn de redenen dat ik begonnen ben. Ik ben bang, ik ben doodsbang voor ziek zijn. Ik heb al een neurologische aandoening waardoor ik vaak geopereerd ben geweest. Ik wil niet die extra ziektes en aandoeningen, als ik ze kan vermijden. Daarom kies ik voor fruit in plaats van voor koeken. Daarom drink ik nu water in plaats van Ice Tea. Ik wil nog niet aftakelen. En als ik ooit op mijn streefgewicht kom, dat al heel ver weg is, dan ga ik sowieso iets doen voor jongeren met obesitas. Ik weet nog niet wat of nog niet hoe. Maar ik wil mijn steentje bijdragen aan het gevecht bij de kilo's, het gevecht waar de meesten ooit wel mee te maken krijgen.
Maar bij deze ook, veel succes voor iedereen in het komende jaar. Mijn beste wensen en voor iedereen een goeie gezondheid,
Liefs,
Michelle
Michelle
Ik ben blij dat je nog verder blogt, ik ben een zeer trouwe volger en lees je blog elke dag met plezier! Ik heb ook veel moeite gehad met de draad terug op te pikken, maar ik ben vandaag met goede moed begonnen, precies alsof het terug dag 1 is :D het moet en zal ons lukken!!!
BeantwoordenVerwijderen