- 50 gram brood
- 20 gram salami
- 10 gram boter
Omdat ik vandaag voor de verandering eens geen philadelphia wilde eten, heb ik maar salami genomen. Ik heb ook mijn boterhammen niet geroosterd. Gewoon simpel brood met salami en wat boter op mijn brood.
En toen was er plots paniek in Punten-Land. Normaal gezien zouden we volgende week pizza gaan eten in een Italiaanse eetzaak (dus geen pizza van Domino's of de Pizzahut, maar een échte pizza). Pizza telt hevig door in het puntentotaal. En als we volgende week zouden gaan eten, dan zou ik me daar ook goed op voorbereid hebben.
Toen mijn mama vroeg of we vandaag niet pizza konden gaan eten, zei ik natuurlijk direct ja. Mijn zin in pizza is groot, en het woord pizza doet het water al in de mond komen. Tuurlijk, ja, ik wil pizza eten. Het is pas iets later dat de radartjes in mijn hoofd beginnen te draaien en schreeuwen 'WIEWAAAA VEEL PUNTEN!'.
Intussen ben ik al enkele uren aan het nadenken over hoe ik dit obstakel ga overkomen en er zijn al bepaalde zaken door mijn hoofd geschoten. Als ik de pizza verdeel in stukken, dan kan ik per stuk x-aantal punten tellen. En als ik traag eet, dan spreekt mijn verzadigingsgevoel op tijd. En als ik een tas soep drink voor we vertrekken, dan heb ik minder honger.
Maar als ik realistisch denk, dan weet ik dat wanneer de pizza voor mijn neus staat dat ik gedurende die twintig minuten heel mijn dieet ga vergeten. En daarna ineens ga denken van oh jeetje. Hoe dan ook. Het is spannend. Normaal gezien ga ik niet over mijn punten zitten, maar toch...
Middageten: Boterhammen met kaas. 4 punten
- 50 gram brood
- 1 plakje light smeltkaas
Door de pizza-madness ben ik vergeten een foto te maken van mijn boterham. Opnieuw is Google mijn vriend op het gebied van foto's van eten. Ik had mijn boterhammen wel geroosterd, zodat de kaas zou smelten. Maar als ik 'grilled cheese' ingeef bij Google, dan krijg ik boterhammen die niet zo representatief zijn met mijn boterhammen.
Tussendoortje: Groenten en fruit. 0 punten
- kerstomaatjes
- wortel
- clementines
Vanmiddag kwam een vriendin een film kijken, en daar horen onlosmakelijk ook snacks bij. Sinds ik nog altijd vasthang aan mijn chips-uitdaging, kon ik dat dus ook niet voorschotelen. Gelukkig bestaan er ook gezonde snacks, onder de naam groenten en fruit. Het hangt gewoon van jezelf af hoe je dat interpreteert. Wel, met mooie kommetjes heb je al een leuke presentatie en het is zo eenvoudig. Ik had clementines geschild en ze los in partjes in een kommetje gedaan, de kerstomaatjes als geheel in een kommetje gedaan en de worteltjes in reepjes gesneden.
Ik weet niet hoe het bij andere mensen is, maar als ik een zak chips eet, eet ik die in 10 minuten op. De film die wij keken, the King's Speech, duurde twee uur. En tot de laatste minuut van de film hebben we genoten van de gezonde snacks. Ik denk dat het puur door het vetgehalte en de verslaving komt, dat ik zo snel chips op eet. Van deze snacks heb ik kunnen genieten. Na de eerste hap had ik niet iets van 'NEEEXT!', nee, ik heb op mijn gemakje gesnoept.
The King's Speech vond ik trouwens een mooie film, er is weinig actie, maar hij is mooi.
Voordat we naar het restaurant gingen, heb ik een kleine kom soep gedronken. Het was groentesoep zonder punten, om mijn maag al wat te vullen voordat ik me te goed zou doen aan alles wat lekker en Italiaans was. Met de gedachte 'ik kan dit aan, en ik eet enkel mijn pizza', ben ik echter niet ver gekomen. De vraag 'wil je een voorgerechtje', is een vraag waar ik geen nee op kan zeggen. Mijn plan was niets meer waard. Door te kijken in de menukaart, kreeg ik plots ook zin in letterlijk alles. Ik heb gekozen voor geroosterde broodjes met kaas en champignons.
Op de foto moet je goed zoeken, maar onder de berg kaas liggen drie kleine broodjes. Inderdaad, het waren niet alleen de broodjes waar kaas op lag, de rest van het diep bord was er ook mee gevuld. Maar lekker, jazeker! Ik had ook een fles water besteld, zodat ik voldoende kon drinken. Mijn glas was altijd gevuld met water. Dat bevordert de vertering en het geeft ook het gevoel te vullen.
Na het voorgerecht dacht ik 'ik ga nooit nog mijn pizza op krijgen!'. Ken je dat, dat je zoveel zin in iets hebt dat je schrik hebt dat je er maar een beetje van kan eten? Het is stom, maar het is zo bij mij. Ik wil niet 1 hapje pizza, ik wil een hele pizza. Ook al smaakt dat hetzelfde en zorgt het ene voor buikkrampen, ik wil meer meer meer.
Gelukkig (of misschien ongelukkig?) zat er een dik halfuur tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht. Mijn maag heeft zich wat kunnen vermannen en mijn verzadigingsgevoel heeft me liefjes gesmeekt niet te veel te eten. Ik voelde dat ik hoe dan ook geen hele pizza zou kunnen eten.
Toen de pizza, waar ik intussen al echt naar snakte, eindelijk kwam, heb ik eerst netjes mijn pizza in vijf stukken gesneden. Elk stuk zou vijf punten waard zijn, en het zou makkelijk zijn om te tellen als ik dan een stuk zou laten liggen. De totale pizza is 25 punten.
Ik moet hier jammerlijk bekennen dat ik vrij klunzig ben en dat ik totaal geen wiskundig inzicht heb. Resultaat, ik had plots zes stukken pizza. En hoe deel je 25 door 6? 4,16? Ik heb maar naar boven afgerond, dat lijkt me altijd het beste. Voor elk stuk pizza heb ik vijf punten geteld.
Na twee stukken en een half begon ik me al wat duf te voelen. Ik voelde dat ik genoeg aan het krijgen was, ik heb het derde stuk nog opgegeten, en ik ben gestopt.Jawel dames en heren. Ik, gek op pizza, heb het na drie stukken opgegeven. Ik heb de helft van mijn pizza opgegeten, en ik kon niet meer (ik kon wel nog, maar dan hing ik nu boven een wc-pot of emmer). Ik ben in staat om 50% van mijn pizza te laten liggen. Ik heb vandaag een mijlpaal in mijn pizza-leven bereikt.
Mijn ouders hadden een pasta genomen en ik heb ze vriendelijk aangeboden de rest van mijn pizza op te eten. Mijn papa heeft nog een stuk gegeten. Ik had nog twee stukken over, en de ober heeft ze in een pizzadoos gestoken en ze zitten nu, thuis, in de frigo. Ik kan morgen nog wat verder genieten van mijn pizza.
De gedachte dat ik morgen nog even kan verder genieten, maakt me nog blijer dan het feit dat ik in staat ben pizza te laten liggen. Het klinkt voor sommigen misschien stom, maar voor mij betekent dit veel. Ik leer mijn lichaam beter kennen, ik leer beter luisteren naar wat ik aankan, en ik gun het mezelf om te genieten, zonder te extreem te gaan.
Ik ben iets meer dan aangenaam verzadigd, maar ik ga niet wakker liggen omdat het op mijn maag ligt of omdat ik moet overgeven door te veel te eten. Which is awesome. En bij deze heb ik nogmaals gezien, dat diëten en genieten echt wel hand in hand kunnen lopen.
Ik heb enkele weekpunten moeten gebruiken, omdat mijn dagtotaal net iets te weinig was door het voorgerecht, maar ik kan verder gaan in mijn afvalrace.
- kerstomaatjes
- wortel
- clementines
Vanmiddag kwam een vriendin een film kijken, en daar horen onlosmakelijk ook snacks bij. Sinds ik nog altijd vasthang aan mijn chips-uitdaging, kon ik dat dus ook niet voorschotelen. Gelukkig bestaan er ook gezonde snacks, onder de naam groenten en fruit. Het hangt gewoon van jezelf af hoe je dat interpreteert. Wel, met mooie kommetjes heb je al een leuke presentatie en het is zo eenvoudig. Ik had clementines geschild en ze los in partjes in een kommetje gedaan, de kerstomaatjes als geheel in een kommetje gedaan en de worteltjes in reepjes gesneden.
Ik weet niet hoe het bij andere mensen is, maar als ik een zak chips eet, eet ik die in 10 minuten op. De film die wij keken, the King's Speech, duurde twee uur. En tot de laatste minuut van de film hebben we genoten van de gezonde snacks. Ik denk dat het puur door het vetgehalte en de verslaving komt, dat ik zo snel chips op eet. Van deze snacks heb ik kunnen genieten. Na de eerste hap had ik niet iets van 'NEEEXT!', nee, ik heb op mijn gemakje gesnoept.
The King's Speech vond ik trouwens een mooie film, er is weinig actie, maar hij is mooi.
Avondeten: Italiaans. Schandalig veel punten, of zo'n 30 alleszins
Op de foto moet je goed zoeken, maar onder de berg kaas liggen drie kleine broodjes. Inderdaad, het waren niet alleen de broodjes waar kaas op lag, de rest van het diep bord was er ook mee gevuld. Maar lekker, jazeker! Ik had ook een fles water besteld, zodat ik voldoende kon drinken. Mijn glas was altijd gevuld met water. Dat bevordert de vertering en het geeft ook het gevoel te vullen. Na het voorgerecht dacht ik 'ik ga nooit nog mijn pizza op krijgen!'. Ken je dat, dat je zoveel zin in iets hebt dat je schrik hebt dat je er maar een beetje van kan eten? Het is stom, maar het is zo bij mij. Ik wil niet 1 hapje pizza, ik wil een hele pizza. Ook al smaakt dat hetzelfde en zorgt het ene voor buikkrampen, ik wil meer meer meer.
Gelukkig (of misschien ongelukkig?) zat er een dik halfuur tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht. Mijn maag heeft zich wat kunnen vermannen en mijn verzadigingsgevoel heeft me liefjes gesmeekt niet te veel te eten. Ik voelde dat ik hoe dan ook geen hele pizza zou kunnen eten. Toen de pizza, waar ik intussen al echt naar snakte, eindelijk kwam, heb ik eerst netjes mijn pizza in vijf stukken gesneden. Elk stuk zou vijf punten waard zijn, en het zou makkelijk zijn om te tellen als ik dan een stuk zou laten liggen. De totale pizza is 25 punten.
Ik moet hier jammerlijk bekennen dat ik vrij klunzig ben en dat ik totaal geen wiskundig inzicht heb. Resultaat, ik had plots zes stukken pizza. En hoe deel je 25 door 6? 4,16? Ik heb maar naar boven afgerond, dat lijkt me altijd het beste. Voor elk stuk pizza heb ik vijf punten geteld.
Na twee stukken en een half begon ik me al wat duf te voelen. Ik voelde dat ik genoeg aan het krijgen was, ik heb het derde stuk nog opgegeten, en ik ben gestopt.Jawel dames en heren. Ik, gek op pizza, heb het na drie stukken opgegeven. Ik heb de helft van mijn pizza opgegeten, en ik kon niet meer (ik kon wel nog, maar dan hing ik nu boven een wc-pot of emmer). Ik ben in staat om 50% van mijn pizza te laten liggen. Ik heb vandaag een mijlpaal in mijn pizza-leven bereikt.
Mijn ouders hadden een pasta genomen en ik heb ze vriendelijk aangeboden de rest van mijn pizza op te eten. Mijn papa heeft nog een stuk gegeten. Ik had nog twee stukken over, en de ober heeft ze in een pizzadoos gestoken en ze zitten nu, thuis, in de frigo. Ik kan morgen nog wat verder genieten van mijn pizza.
De gedachte dat ik morgen nog even kan verder genieten, maakt me nog blijer dan het feit dat ik in staat ben pizza te laten liggen. Het klinkt voor sommigen misschien stom, maar voor mij betekent dit veel. Ik leer mijn lichaam beter kennen, ik leer beter luisteren naar wat ik aankan, en ik gun het mezelf om te genieten, zonder te extreem te gaan.
Ik ben iets meer dan aangenaam verzadigd, maar ik ga niet wakker liggen omdat het op mijn maag ligt of omdat ik moet overgeven door te veel te eten. Which is awesome. En bij deze heb ik nogmaals gezien, dat diëten en genieten echt wel hand in hand kunnen lopen.
Ik heb enkele weekpunten moeten gebruiken, omdat mijn dagtotaal net iets te weinig was door het voorgerecht, maar ik kan verder gaan in mijn afvalrace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten