Al 365 dagen.

Exact een jaar geleden stond ik op met de gedachte:

"Dit is het, dit is de dag dat ik begin! Na veel te lange tijd pijn gehad te hebben aan mijn lijf, bij elke kleine inspanning, moest het gedaan zijn. Ik wil niet op mijn 21e iets aan mijn hart krijgen, of jonge diabetespatiënt worden, of nog dikker worden. Ik wil niet elke dag opstaan met de gedachte 'ge ziet er niet uit'. Ik wil geen dichtgeslibde aders of algemeen: Ik wil nog niet dood gaan, niet aan iets waar ik zelf schuld aan heb."

Dus ik begon met alles wat ik at te wegen, te checken wat er in zat, en dat op een normale manier zonder al te obsessief te worden. Op mijn gemak, gezond, niet crash diëten. Samen met de manier van Weight Watchers ben ik intussen 20 kilo slanker. En ik doe nog steeds verder, ook al sta ik al een half jaar op hetzelfde gewicht. Het is een strijd, oh ja, elke dag opnieuw.

Iedere ochtend sta ik op de weegschaal om me er van te verzekeren dat ik niet gedroomd heb, wie had ooit gedacht dat ik 20 kilo zou afvallen? Ik alvast niet. En ik heb die twijfel ook in mijn omgeving gezien. Maar hoe langer ik op mijn tanden beet, hoe beter de resultaten waren. De bloeddrukmeter geeft steevast 120/80 weer, optimaal. Ik kreeg en ik krijg nog steeds complimenten. Ik ben gezonder. En dat was mijn basisidee. Het esthetische is mooi meegenomen, maar de angst voor ziektes, zeker na meerdere ziekenhuisopnames, heeft me geholpen.

Ik vind het ook prachtig hoe verschillende mensen mee zijn gaan diëten, of hoe ze mij om tips vroegen. Fantastisch, hoe iedereen er rekening mee houdt, dat ik niet in verleiding gebracht word. Ik ben daar iedereen enorm dankbaar voor ! Merci!

Iedereen die mee wilde gaan zwemmen, fietsen, wandelen of lopen. Dank u. Ik ben een luie persoon, ik ben dat nog steeds. Maar ik kan nu meer genieten van beweging en sport, want het doet geen pijn meer in mijn gewrichten.

Ik voel me gezonder, en ik ben er rotsvast van overtuigd dat ik niet zal opgeven. Ik heb nog een hoop kilo's te gaan. Maar als alles zo goed verloopt als het afgelopen jaar, dan zal dat zeker lukken

Merci aan iedereen die er samen met mij in is blijven geloven. Aan de schouderklopjes, en mijn eeuwig gezeur over eten te aanhoren, om ervoor te zorgen dat ik bleef doordoen, maar me ook met de neus op de feiten te duwen. En misschien ook bedankt voor de soms lelijke blikken als ik dan toch iets at wat niet mocht, maar zeker voor de complimentjes !