Zaterdag 10 augustus.

Ontbijt: Spiegelei. 

- 2 eieren
- tomaat 
- olijfolie
- 50 gram brood
- halve ui

Middageten: Pistolet-smoskes. 

- 2 pistolets (100 gram)
- 40 gram hesp
- sla
- tomaat
- komkommer
- 10 gram cocktailsaus

Wanneer je een broodje gaat eten ergens, tel je daar geschift veel punten voor. Ik snap niet altijd waarom, want als ik het thuis zelf maak, dan kom ik altijd op een redelijk puntenaantal uit. Anderzijds is het logisch. Ik weet waar ik bijvoorbeeld pistolets of stokbrood kan gaan kopen dat luchtig is (je kent het wel, zo luchtige pistolets die niets wegen en waarvan het "deeg" vanbinnen heel fluffy is, ipv die stevige pistolets). En dat scheelt zich al in gewicht van het brood.

De meeste broodjeszaken werken met afbakbroodjes, en die wegen altijd al een pak zwaarder voor wat ze eigenlijk zijn. 

Dan heb je de hesp of het beleg. Een broodjeszaak gebruikt geen magere varianten van iets. Dat is spijtig, want het zou direct een verschil uitmaken. 

 

Ik had zelf twee pistolets belegd, zodat het aantal punten echt heel goed meeviel. En ik heb dat wel graag, pistolets. Als ik in Frankrijk zou wonen, zou ik gewoon dik zijn, puur omwille van de baguettes. 

Maar brood, dat is ook gewoon een prachtig etenswaar. Toen ik op kot zat, en dus cheap ass Aldi brood at (wat zeker niet slecht is!), deed ik een week over 1 brood. En dan op vrijdag, was mijn brood hard en uitgedroogd. Wanneer ik dan thuis was en vers brood kon eten (van een warme bakker!), dan kon een stomme boterham zo heerlijk zijn. 

Avondeten: Een verhaal apart. 

Mijn avondeten bestaat vooral uit een walgelijk verhaal. Ik eet heel graag vis en zeevruchten. Met een sausje en wat pasta, smaakt me dat nu eens altijd. En we hadden thuis (via vrienden van mijn ouders) verse vis, recht uit de zee. Een magnifieke kabeljauwfilet. Ik was letterlijk al de hele dag ernaar aan het uitkijken om die vis klaar te maken. In de Libelle had ooit een tomatentijmsausje gestaan voor bij kabeljauw, en dat was verrukkelijk. Een hele lange dag heb ik er naar uitgekeken. 

Toen ik 's avonds mijn vis verplaatste, dacht ik ook eerst dat ik me miskeken had. Mijn tomatensausje zat te pruttelen, en ik zou mijn vis erin kunnen koken/pocheren. Met het verplaatsen van de vis zag ik een rood draadje. Ik dacht dat het misschien een tomatenvelletje was, ik wist het niet zeker. Tot het draadje bewoog. Een worm. Een belachelijk, walgelijk lange worm. Ik dacht dat ik moest braken. 

Geen vis meer voor mij dus. 

Ieuw, bah. 

Het moeilijke was dan, met een lege frigo, proberen een avondeten te maken dat niet te veel punten had. Ik wilde absoluut geen vis meer eten, of wat dan ook. Uiteindelijk ben ik een kebab gaan halen. Qua punten valt het mee, ik denk dat ik het nog al eens heb gezegd. Ook al is het junkfood, het telt niet zo hard door. 

Maar eikes. Ik moet geen vis meer hebben. No thanks.